به نقل از «فرارو»

ایران خالی از ایرانیان!

تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۳۸۷۸۵

احمد مسجدجامعی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت اصلاحات در روزنامه هم‌میهن نوشت: این روز‌ها درودیوار پایتخت جز لکه‌گیری‌های سیاه‌رنگ شاهد تابلو‌های زیبایی از «ایران ما» است، که انصافا کاری درخور ستایش است و یادآور شعاری است که مبنای پایه‌گذاری هفته تهران انتخاب شده است: «تهران ایرانیان».

این عکس‌ها چند نکته قابل‌تأمل دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نخست آنکه شهروند سواره را برتری داده است؛ یعنی تابلو در معرض دید پیاده‌روان خیابان نیست. از آنجایی که این عکس‌ها بیشتر در بزرگراه‌ها به چشم می‌آید، به این معناست که مردم کوچه و خیابان را جز در ماشین به‌رسمیت نشناخته و گویی فقط سواره‌ها را شهروند درجه‌یک به‌حساب آورده است.

عکس‌ها گزارشی بسیار زیبا از طبیعت و معماری ایران هستند و خیلی از نقاط این کشور را دربرگرفته‌اند؛ اما در همه این عکس‌ها جز مواردی استثنایی هیچ‌کسی دیده نمی‌شود و اگر هم در گوشه‌ای آدمی به‌چشم می‌آید، برای نشان دادن عظمت بنا در مقایسه با قدوقواره اوست؛ گویی در این همه جا هیچ آدمی رفت‌وآمد نمی‌کند و زندگی هم وجود ندارد، در آن موارد استثنایی بازهم چندان اثری از زنان نمی‌بینیم.

نکته دیگر اینکه، نام هیچ هنرمند عکاسی از زن و مرد در این آثار به‌چشم نمی‌آید، خلاصه گزارشی است زیبا از کشوری که آدم ندارد. ایرانِ خالی از ایرانی، چنین ایران تأسف‌باری جداً تماشایی است؟

مشکلات کادربندی، وضوح و چاپ عکس‌ها در این آثار دیده می‌شوند که گویی از چشم داوران دورمانده و ویرایش نشده‌اند.

سابقه عکاسی در کشور ما به قدمت شکل‌گیری آن در اروپاست، در عکاسخانه کاخ گلستان که شهرتی جهانی دارد نمونه‌هایی از شیشه‌ها، وسایل شکل‌گیری و آغاز عکاسی در دوره قاجار جمع‌آوری‌شده و در آن‌ها تصاویر بسیاری از زن، زندگی، مشاغل، بنا، طبیعت و مراسم به‌چشم می‌خورد. از عکاسان آن دوره تصاویری ثبت شده که حرکت به‌سوی آزادی در آن پیداست که اوج آن به حوادث مشروطیت بازمی‌گردد، این روال بعد‌ها گرفتار دگرگونی شد و عکس‌های شهری بیشتر نمایانگر تجدد و مدرنیته بوده و ازاین‌رو اصرار بر نشان دادن ماشین در عکاسی این دوره بارز است.

در اواخر پهلوی دوم، عکس مستند اجتماعی و گزارش از شرایط دشوار زندگی طبقات فرودست رواج می‌یابد و با شروع تظاهرات و تشکیل اجتماعات، عکاسی به سمت‌وسویی می‌رود که تجربه آن را در مشروطیت و ملی‌شدن نفت هم داشته‌ایم. جنگ، عکاسی دفاع‌مقدس را با حضور رزمندگان آذین می‌بندد، از آن پس دوباره کم‌کم به‌سوی حذف آدم‌ها از عکس می‌رویم تا به این ایران خالی از آدم‌ها می‌رسیم. حتی در عکس‌های سیاسی هم همین مسئله را می‌بینیم. آدم‌ها کم و گم شده‌اند؛ مثلا در پرواز معروف ایر فرانس در فرودگاه مهرآباد در ۱۲ بهمن‌ماه ۵۷، عده زیادی با وجود تفاوت مشرب با گرایش‌های اجتماعی و سیاسی گوناگون در کنار مرحوم امام بودند؛ اما در یکی، دو دهه اخیر یکی‌یکی از کنار او حذف شدند، تا جایی که ایشان سرانجام تنها ماندند.

این گزارش شهرداری پایتخت است: ایرانِ بدون شهروند. درحالی‌که ایران با حضور ایرانیان است که جان می‌گیرد و زیباست.

چند سال پیش و همزمان با جشنواره جهانی فیلم‌فجر، نمایشگاهی در موزه‌ملی ایران برپا شد که در آن عکس‌های زنده‌یاد عباس کیارستمی از موزه لوور پاریس ارائه شد. در دیدار از آنجا، گروهی از سینماگران خارجی هم حضور داشتند که همگی آن‌ها با آن موزه و اشیائی که این هنرمند ایرانی از آن‌ها تصویربرداری کرده بود آشنا بودند، اما رویکرد هنرمند عکاس و عکس‌العمل بینندگان در برابر آثار متفاوت بود.

حس‌وحال آن‌ها حین مواجهه با اثر هنری بیانگر این مطلب بود که برای آن‌ها انسان‌ها در اولویت هستند نه اشیاء، هرچند این هنرنمایی ارزنده به اسم کیارستمی رقم خورد؛ اما در آخرین نمایشگاه آقای احصائی در گالری گلستان هم شاهد نمونه‌ای از این شیوه عکاسی با همین رویکرد در چندین دهه پیش بودیم.

منبع: فرارو

کلیدواژه: عکس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۳۸۷۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا باید انسان‌ در «عکس‌های منظره‌» باشد؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ایفوتوزاین، سوالی که معمولاً درمورد عکاسی از مناظر مطرح می‌شود این است که آیا بایستی از حضور انسان‌ در عکس‌ها استفاده کرد یا نه.
ما در این مقاله‌ی کوتاه به سه نکته‌ی مهم دراین مورد اشاره می کنیم تا اگر باری دیگر به عکاسی منظره پرداختید، حضور انسان‌ در آن‌، مدیریت شود.

1-  انتخاب اولویت در عکاسی منظره
هنگام عکاسی از مناظری که انسان یا انسان‌هایی در آن وجود دارد، بایستی این مورد را مدنظر قرار داد که حضور انسان، تأکید را از سوژه اصلی که همانا منظره است برندارد. در غیر این صورت، عکس شما از یک منظره زیبا تبدیل به یک عکس پرتره محیطی خواهد شد. نکته‌ای که در این زمینه حائز اهمیت است، حس طبیعی انسان‌ها در مواجهه با طبیعت است. از این بابت، تلاش کنید حس طبیعی آن‌ها را در لحظه عکاسی، تغییر نداده و وجود دوربین، مؤذب‌شان نکرده است. 

2-  ایجاد ارتباط معنایی مؤثر
عکاسی از یک جنگل یا یک منظره کوهستانی می‌تواند بسیار لذت‌بخش و الهام‌بخش باشد، اما اگر بتوانید هوشمندانه، انسان را به عکس‌تان اضافه کنید، بیننده می‌تواند با تصویر، ارتباط بصری بهتری برقرار کرده و باعث پرورش حس خیال‌پردازی او شود. عکاسی از غروب خورشید همراه با زوجی که در یک طرف کادر قرار گرفته‌اند، می‌تواند ماجرای احساسی زیبایی را شکل دهد، یا نمایش یک صخره‌نورد در کنار یک صخره‌ عظیم می‌تواند احساسی کاملاً متفاوت را در بیننده ایجاد کند.

3-  نمایش مقیاس بهتر
وجود انسان در عکس منظره می‌تواند به درک بهتر مقیاس عناصر آن کمک کند. برای مثال، پس‌زمینه‌ای از کوه‌های سر به فلک کشیده در مقایسه با انسان، می‌تواند سازه‌های عظیمی را به تصویر بکشد که در صورت عدم وجود انسان، قابل تصور نیست و نیز ابعاد دریاچه‌ای که یک مرد ماهیگیر در کنار آن مشغول ماهیگیری است، بهتر درک خواهد شد.

ترجمه از هادی دهقان‌پور

انتهای پیام/